Toen er mij een maand geleden werd vermeld dat ‘de afbraak van een huis zò klaar is’, klapte ik al in mijn handjes van enthousiasme. Dezer dagen lach ik daar eigenlijk gewoon eens mee. Afbraak en opbouw lopen al flink door elkaar en de autist in mezelf kan daar maar moeilijk mee overweg. Het lìjkt ook alsof de afbraak van een huis snel geklaard is, maar dat is niet zo. Truth be told; er hangt nog altijd behangpapier op mijn muren dat schreeuwt om eraf gehaald te worden. Mijn tuin is een stort. En dat mag je vrij letterlijk nemen. Onze oprit is een prachtplaatje: er liggen overal mooi gevormde hoopjes. Een hoopje pleisterwerk hier, een hoopje linoleum daar en een hoopje puinafval ginder. En laten we tussendoor even eerlijk zijn: al die hoopjes gaan waarschijnlijk belanden op één grote container met het etiket ‘gemengd afval’ omdat we te moe zullen zijn vijf verschillende soorten containers te bestellen.
Daarnaast ben ik wél al lang blij dat wij geen buren hebben of ze zouden hun ‘nieuwe aanwinst’ (that would be us) al lang verbannen hebben omdat ze het algemene straatbeeld ontsierden.
Containers. We wachten er blijkbaar onbewust zo lang mogelijk mee. De krengen mogen doorgaans maar zo’n drie tot vier dagen blijven staan voor een ‘prijsje’ en vanaf dan komt er zo’n 2,5 euro (2 euro als je geluk hebt!) per dag bij. Want een renovatie kost uiteraard nog niet genoeg en we hebben nog niet genoeg deadlines. Een extra spelletje ‘kan ik mijn container in drie dagen boordevol vullen?’ kan er ook nog wel bij. I eat deadlines for breakfast. (Denk ik. Tegenwoordig ontbijt ik eigenlijk zelfs niet meer om eerlijk te zijn. En om tien uur ’s morgens zien mijn handen al zo vuil dat ik meestal besluit om geen eten meer aan te raken tot ongeveer 16 uur in de namiddag, wanneer ik door heb dat ik zwarte vlekjes begin te zien).
Gisteren, tijdens het hout zagen met een kapotte pols, kreeg ik wel goed nieuws van Lievens. Ze belde namelijk om te melden dat onze uitverkoren aannemer volgende week woensdagochtend aan onze deur zou staan. Met vier Slovaken. Lord, bring on the fun. Ik weet al zeker dat deze meneertjes ervoor gaan zorgen dat al onze poutrels er prachtig uit gaan zien. We mogen onze nieuwe vrienden een week lang elke dag op onze stoep verwelkomen. Ik ben er klaar voor.
Gezien de container van deze meneren 250 euro exclusief btw bedroeg, begon daarna een extra belronde voor containers in de buurt. Voor wie zoekt naar containers regio groot-Limburg, wij bleven na onze belronde over met Spiritus en H&D:
Spiritus + steenpuin = 10m³ = 181,50 euro incl btw voor vier dagen.
H&D + steenpuin = 12m³ = 223,85 euro incl btw voor drie dagen.
Wij twijfelen. (what else is new?) Want hoeveel verschil zit er nu fysiek echt tussen 10m³ en 12m³? #visueelingesteld
Naast de komst van de aannemer en zijn crew hebben we nòg goed nieuws. (Naast het feit dat we zelf ons slot hebben vervangen en daar grandioos in slaagden wànt we raken nog altijd binnen trouwens!)
Maar dus: we hebben onszelf gedwongen om in speedtempo de knoop door te hakken en die ramen gewoon te bestellen. Daarbij deden we nog een goede deal. Waar we altijd twijfelden of we genoeg licht in onze (kleine! _mijn hart breekt nog steeds) keuken zouden hebben, hebben we een dealtje gesloten met zowel aannemer als ramenman.
Het plaatsen van één raam op de zolder zou ons in totaal bijna zo’n 2000 euro hebben gekost (stellingen zijn blijkbaar duur). Maar let’s be honest: die zolder gaan we de eerste zeven jaar niet echt gebruiken. In plaats daarvan kozen we er dan maar voor om de hele achterbouw open te trekken en hier een lange poutrel te laten plaatsen, gepaard gaande met een hele muur uit glas aan de keuken. Voor hetzelfde geld van één raam op zolder.
Dealtje dus. Check.
