Archives of #bouwen

Slow-whatever-you-fancy

Schilderen. ‘k Heb ernaar uitgekeken. Lang zelfs. Al drie maanden sta ik te springen, huppelen en als het aan mij lag, had ik drie maand geleden ook reeds verf gekocht (that’s right – hold your horses, girl!) Overenthousiasme dus. Ik was al bijna aan het schilderen toen de bezetter zijn stucwerk voor de eerste keer […]

Vloerjacht

Toen we het huis kochten, was ik (na de eerste euforie van vijf minuten en daarna een continue panische angst van drie weken) in constante twijfel over de vloer. That’s right. We hadden een huis gekocht en naar mijn idee kon daar na twee maanden vloer in. Dus dan moesten we zéker al nù naar […]

Deadlinestress

Normaal gezien kwam 1 juli onze pleistermeneer. Misschien nog een geluk dat elektriciteit en sanitair niet meteen in orde was voor 1 juli. Point taken: we hadden het mogelijks sowieso niet gehaald. Ons huis lag 1 juli nog vol torenhoge bergen gyproc die we nog tegen wand en plafond moesten pleuren. In tussentijd zijn we […]

Sanitairperikelen.

Bijna een maand geleden stonden we met vier mensen naar onze vloer te kijken. Mijn ouders, ik, en meneer de sanitairman. Onder de vloer lagen de leidingen. Ergens. Het enige probleem was dat we niet goed wisten waar ze uiteraard lagen. Waar ze gekoppeld werden. Of waar ze überhaupt heen gingen. “Of onze waterput een […]

Valreep-solden

De laatste vier dagen van de solden lieten we onze gyproc voor wat het was en schrobden we het stof van ons lijf. Ik had een lijstje. Een serieus lijstje. Een lijstje met keukentoestellen en tegels. En we aasden op korting. Daar azen we eigenlijk altijd op, maar nu het nog net solden was, gingen […]

Grenzen

Soms sta ik in het huis en dan denk ik; “Shit. Kunnen we het plan niet nog wat veranderen en het zo of zo doen?” waarna ik mezelf eigenlijk al meteen weer vervloek want dan ben ik de keuken in mijn hoofd weer van plaats aan het veranderen. En truth be told: dat gaat dat […]

Plafonds 2.0.

We gaan het toegeven: wij zijn niet sterk. Enfin. Wij zijn wel sterk, maar niet zo sterk als onze papa’s. We hebben wel wat voeling voor precisiewerk (momenteel synoniem voor: de boel gewoon afbreken met bruut geweld) maar we zijn niet sterk. Balken optillen tot boven ons hoofd en daar zo vijf minuten blijven staan […]

Containers en knopen

Toen er mij een maand geleden werd vermeld dat ‘de afbraak van een huis zò klaar is’, klapte ik al in mijn handjes van enthousiasme. Dezer dagen lach ik daar eigenlijk gewoon eens mee. Afbraak en opbouw lopen al flink door elkaar en de autist in mezelf kan daar maar moeilijk mee overweg. Het lìjkt […]

Ramen

Geen idee of ik dat al vertelde, maar ons huis heeft ramen. Nieuwe ramen. Inclusief dubbel glas. Niet overal, maar we zitten grotendeels safe. In het begin waren we daar zeer opgelucht over. We deelden iedereen zeer trots mee dat “het huis al een nieuw dak had! En nieuwe ramen!” Tegen een handjevol individuen verzwegen […]

’t Begin

We waren al lang op zoek. ’t Kwam dus eigenlijk niet echt als een verrassing. Hasselt was voor ons eigenlijk altijd een tussenoplossing geweest. Een midden tussen waar zij woonde en waar ik woonde. We waren gelukkig in Hasselt. Soms. Niet altijd. Op voorhand had ik het een enorm leuk idee gevonden om terug naar […]