Wat mensen niet zeggen als je een huis koopt, is dat er enorm veel rompslomp bij komt kijken. Bon. Dat wisten we ergens wel al (van horen zeggen enzo), maar genoeg is eigenlijk wel genoeg natuurlijk.
Wat mensen ook niet zeggen, is dat je een paar dagen na de verkoop zo enthousiast wordt dat je gewoon staat te popelen om er meteen aan te beginnen. En terwijl je de sleutel nog niet eens officieel hebt, sta je wel zes keukenspeciaalzaken af te wandelen. ZES keukenspeciaalzaken, that’s right! ZES! En twee badkamerspecialisten. Enkel en alleen om te beseffen dat het bad waar je met twee in zit (inclusief vreemde blikken van omstaanders) ongeveer 4000 euro kost. Om nog maar te zwijgen van de bezoeken aan de parketvloerhandel en dat halfuur bij de ramen-meneer. Wat mensen dan òòk vergeten te zeggen, is dat je daar eigenlijk weinig kan gaan doen (behalve duizend folders scoren). Laat staan dat het eigenlijk ongelooflijk vermoeiend is. Bij ons is het alvast zo dat dat verhaaltje is uitgemond in het afhalen van pizza en om 21 uur al passed out in de zetel liggen. The way we like it eigenlijk, laten we even eerlijk zijn.
Waar ze ook niet intensief over spreken voor de verkoop, is het budget voor de renovatie. Dat zagen wij duidelijk heel rooskleurig in. In werkelijkheid bleek dat iets minder rooskleurig. Ik gooide al snel pinterest overboord. Heel mooi, niet realistisch. Got it. Waar we in het begin met volle goesting gingen graven om onze vloer te isoleren, ontdekte ik later dat dat maar 4% van de EPC-waarde van een huis uitmaakt. 4%. Vanaf toen vonden we onze vloer perfect en prachtig zoals ie is. Ik draag wel sokjes met kersenpitten in (35 kerselaren, you know). En waar we onze mazoutton gingen vervangen door aardgas, bleek er plots een probleem. Ah ja, want er was helemaal geen aardgas (the perks van de middle of nowhere. That’s right). Een klein belletje naar onze nieuwe vriend van Infrax later leerde ons dat het leggen van aardgas ons welgeteld 6000 euro ging kosten. Onze prachtige mazoutton bleek ons toen ook ineens perfect. Vloerverwarming? Die ging er absoluut komen. Tot we de prijs ontdekten. Toen gingen we allerlei excuses verzinnen waarom vloerverwarming toch niet iets was wat we per se moesten hebben. Slecht voor de planten enzo. En de piano. En onze spataders! Die fantastische veranda die op instorten staat, die gingen we ook ‘gewoon’ vervangen door een aanbouw. Ons gigantische huis nog wat gigantischer maken, dachten we. Tot we ontdekten dat die aanbouw ons minstens 40.000 euro zou kosten. Kortom: welke aanbouw?
We zijn enkele weken verder. Nog steeds zonder spijt. Enkel wat illusies armer. En da’s prima. We kregen enorm veel hulp uit onverwachte hoeken en daar kunnen we enkel maar dankbaar voor zijn op onze blote knietjes. We hebben een oude vriendin die ik al drie jaar niet meer zag (én die toevallig architect is) die plots op een zondag in ons huis stond met haar meesterlijke brein. Als er iemand nog een architect zoekt met een geniale visie die alle ruimte in je huis optimaal wil benutten, kom gerust een secondje aan onze mouw trekken.
We hebben het plan. En we hebben ook gewoon veel goesting om er wat muren uit te slaan.
Met of zonder vloerverwarming.
